NG

ga magulang ko. Ang tanging hanapbuhay lang namin ay ang mga pananim namin sa bukid na inaalagaan ni papa. Malayo sa bayan ang bahay namin. Kailangan ko pang maglakad ng

abit sa dingding namin ay alas sais na pala ng gabi. Medyo maliwanag na rin sa labas dahil kabilugan ngayon ng buwan. Lumabas na ako ng

kabilugan ng buwan ay malakas ang mga ni

n ay malakas ang pwersa ng kadiliman. At sa gabing 'yon kadalasan umaatake sila. Wala raw itong pinipili mapabata man o m

p'wede mo bang e k'wento sa akin ang tungkol

a katulad ng isang paniki sa pagkakataon na bilog ang buwan. Pinaniniwalaan na ang nilalang na ito ay kumakain ng anumang uri ng tao kapag ito ay pumalit ng anyo sa pagka-manananggal. May maraming paraan daw para mapatay ang manananggal. Kapag nahati na sa dalawa ang kat

o'ng ginagawa niya. Nakita ko siyang may hawak na buho at itak. Tinutulisan niya ang mga ito at pagkatapos ay inilagay niya ito s

nang may marinig akong kalabog sa kusina namin. Tumayo ako at lumabas ng k'warto. Pagdating ko sa kusina wala naman akong nakitang kakaiba kaya naisipan kong tingnan ang labas ng pintuan

g ang hilaw na mangga e hindi naman malakas ang hangin. Doon na ako kinabahan. Pinagmasdan kong maigi ang sanga ng punong mangga sa ibabaw ng bubongan namin. Maliwanag naman ang buwan kaya kitang kita ng dalawang mata

sarili kong kabahan dahil sa nangyayari. Mabilis kong kinuha ang matulis na buho at sabay na kaming lumabas ni papa ng bahay. Titingala na sana kami sa bubongan nang biglang lumipad ang manananggal patungo sa amin ni papa. Hi

kita kong pumaibabaw k

ang malakas. Buong pwersa nitong binunot ang buho at mabilis na lumipad palayo. Pagiwang-giwang itong lumipad dahil sa sugat nito sa likod. Hinabol namin ni papa ang manananggal sa kakahuyan. Patuloy lang kami sa pagtakbo habang sinusundan namin kung saan ito patungo. Malap

ang ako sa aking ginagawa nang bigla akong tumilapon sa isang malaking puno. Napaigik ako sa sakit at pakiramdam ko'y nabali ang mga buto ko sa likuran dahil sa lakas ng pagkabagsak ko. Halos panawan na ako ng ulirat. Nanghihina na r

o! Tutulungan kita!

o ang kaniyang mukha at kinagat ang kanyang kanang braso. Mabilis kong kinuha ang baril ni papa na tumilapon sa damuhan at pinaputukan ko ang manananggal ngunit hindi ko ito natamaan. Dahil sa ginawa ko, lumingon ito sa akin at nanlilisik ang kany

sumigaw ang manananggal na para bang nasasaktan. Doon ko lang nakita si papa na hawak-hawak ang sanga ng kahoy habang nakabaon sa l

a 'kin habang namilipit sa sakit nang b

ni papa. Gusto ko sanang tulungan si papa ngunit wala na akong magagawa. Mabilis akong tumayo at paika-ikang tumakbo palabas ng gubat habang patuloy na umi

ama kung nasaan si papa ngunit tanging hagulhol ko lang ang kanilang naririnig galing sa 'kin. Pumasok kami sa loob ng bahay at do

in ang buong kabahayan sa lugar namin. Hindi naman gaano kalaki ang brgy. namin kaya hindi kami mahihirapan sa paghahanap. Sumama na rin an

gunit umagaw sa aming pansin ang maraming dugo na nagkakalat sa sahig. Maya-maya pa'y biglang sumigaw ang isa sa aming mga kasamahan na nakita raw nila ang isang babaeng duguan na paika-ika habang tumatakas palayo. Mabilis kaming lumabas ng bahay at hinabol namin ang babaeng manananggal. Naabutan naman ito ng isa sa mga kasamahan namin na n

ahil sa wakas ay magiging mapayapa na ulit ang aming lugar. Bumuhos ang aking mga luh

man siya sa aming piling ngunit hindi namin siya makakalimutan kailanman. Nandito pa rin siya sa puso't isipan namin.

ka